Stikstofgrens: Waar eindigt de logica en waar begint de waanzin?

Hoe is het mogelijk dat aan de Duitse kant van de grens stikstof nauwelijks een probleem lijkt, terwijl we in Nederland onze boeren op de knieën dwingen? In Duitsland is een vergunning pas nodig bij een stikstofdepositie van meer dan 7 mol per hectare per jaar, terwijl in Nederland de grens op 0,005 mol ligt .​

Aan de ene kant van de grens mogen boeren uitbreiden zonder veel gedoe; aan onze kant worden ze uitgekocht, beperkt of zelfs gedwongen te stoppen.

Wat zegt dit over onze aanpak? Is dit nog beleid of pure bureaucratische willekeur?

We zijn het contact met de realiteit kwijt. In plaats van samen te werken met onze boeren, maken we ze tot zondebok van een systeem dat zelf faalt.

Laten we stoppen met het blindelings volgen van modellen en regels die niet aansluiten bij de praktijk. We hebben een beleid nodig dat gebaseerd is op realistische metingen, samenwerking met boeren en een holistische kijk op natuur en landbouw.​

Sta op voor een eerlijker stikstofbeleid. Deel dit bericht, stel vragen aan beleidsmakers en steun initiatieven die streven naar een evenwichtige aanpak. Alleen samen kunnen we de balans herstellen.